Hafta sonu izini süreceğimiz vadiler, heyelanlar ve faylanmalar sonucu meydana gelmiş bir jeo park gibidiri. Bilim insanlarına bölgelinin 10 ila 17 milyon yıllık öyküsünü anlatan bu oluşumlar, toprağın tenindeki yaralar olarak açıklıyor. Bunu öğrenince acaba insanlar için de böyle midir diye düşünmeden edemiyorsunuz yani bizi en çok acıyan yerimiz mi anlatır? Ya da en iyi yaralarımız mı tanır bizi? Kendi heyelanlarınızın sakladığı geçitleri aramanıza da neden olacak bu tarihi yolu adımlama devam ettikçe yolunuza çok daha etkileyici oluşumlar çıkacak.. Kum kayasından oluşmuş bir kanyon duvarını izleyen patikada sizi bekleyen ilk sürpriz vadideki 20 metrelik masalsı bir şelale. Şelalenin bulunduğu Kozman çukuru, Hiç bir şeyin köklenemediği yaşamın uçurumlarına benzer, orda yol alırken tutunmaktan daha çok ya koparsa korkusuyla yasamamayı öğrenirsiniz… Sürekli değişecek ve nihai şekle hiç ulaşamayacak bir larva gibidir Kozman çukuru Aşınan, sürüklenen, dağılan maddeler 17 milyon yıllık bir jeolojik zamanın çimentosuyla birleşmiş ama sanki yarın için kimse kimseye sözler vermemiştir.  Kum kayalarının altındaki uçurumun açısal bir sorunudur sanki o büyüleyici şelale ve kırgıbayırının üzerinde asılı kalmış garip taş, geometrik bir hataya tutunmuş gibi gelir yolculara. Yağmur, demir oksitli yüzeyi yıkadığında sabah farklı bir renge bürünecek gibidir sol yakadaki vadi duvarı. Sanki rüzgâr denizden geldiğinde adaçayı yerine yosun kokacaktır o sazlık. Her adımda değişen görüntüsüyle o vadi size de bu güne kadar görmediğimiz bir jeoloji laboratuvarı gbi gelecektir.Kırgıbayırları olarak adlandırılan bu tuhaf yerşekilleri, davetkâr olmayan ismine rağmen, su ve rüzgarın bir heykeltıraş edasıyla yarattığı şaheseridir. Fayın yer altındaki demiri yüzeye çıkarması ve yüzeydeki toprakla birlikte okside olması bu kayaçların kırmızı renge bürünmesine sebep olmaktadır. Yukarıdan, Topografik harita üzerindeki kontur çizgileri ya da toprağa yatırılmış ağaç dalları gibi gözüken bu oluşumlar doğadaki jeolojik sanatın ürünleridir. Kırgıbayırlarında yerbilimciler doğanın renkli jeolojik hikâyelerini okurlar. Yok oluş, çürüme ve yaratılış arasında çok hassas bir dengenin olduğu bu kayaçların bazıları yerçekimine meydan okur bu yüzden doğa üstü mitlerde adı Perilerle birlikte anılmaktadır.